بازهم او

دلم براش بازم تنگ شده. نمی دونم همه بهم می گن حس ششمت خیلی قوی. اگه بهش فکر می کنی اونهم بهت فکر می کنه.  

دوستش بهم sms داد. متنش قشنگ بود با این مضمون که خدا بازکننده قفل هاست و همه چیز را از خدا بخواه و نه بنده خدا.... 

ازش تشکر کردم که به یادمه. فکر می کنم از خودش تماس نمی گیره. حتما بهش گفته .... 

نمی دونم. واقعیتش. یجورهایی دلم واسش می سوزه. روز آخر اومد دیدنم.  از پشت بغلم کرد و گونه ام را بوسیدم . انچنان اخمی تحویلش دادم که بنده خدا احساس خجالت کرد و سریع خودش را جمع کرد.  

یک لحظه دلم واسش کباب شد. اشک اومده بود تو چشماش. درمونده بود. بعدهم که رفتیم بیرون و ....خداحافظ برای همیشه.  

یه حس عجیبی دارم . همه اش فکر می کنم این قضیه تموم نشده داره مسائل را حل می کنه.  

البته هروقت اینطوری فکر می کنم از خودم بدم می یاد . می ترسم توهمی شده باشم و این مساله اثر بذاره تو زندگیم. یک عمر با رویای بازگشتش بخوام سرکنم.  

خدایا کمک. کاش یه پسر خوب میامد تو زندگیم.  

نه ولش کن الان حوصله اش را ندارم.  دردسر یه رابطه جدید  اونم وقتی این قضیه تموم نهایی حداقل تو ذهن خودم نشده.  

وای وای ی ی ی ی ی ی ی ی ی ی ی ی ی ی ی ی ی ی  ی ی. 

چیکار کنم.  

دارم دیونه میشم. یعنی میشه یکروز بیام اینجا و با افتخار بگم که خدا اون معجزه را برام فرستاده. 

............. 

نمی دونم تا حالا توی یه رابطه بودین که بغیر از حس عاطفی، کشش جسمی هم داشته باشید.  

این تنها رابطه من بود. خیلی وقتها یادش می افتم .و البته فکر بد نکنید. شرعی بود.  

اوایل خیلی لاغر بود، تیپش هم تعریفی نداشت. خوشم نمیومد. ولی خوب عوض شد کلی رفتیم واسش خرید. بیچاره خودکار هم می خواست بخره می گفت تو هم بیا من سلیقه ندارم.  تو خوشتیپم کردی. البته پر بیراه هم نمی گفت.  

بعدها .....دیگه دوستش داشتم. بازوهاش . تمام پر مو بود. روی دستاش.....پوستش تیره بود با چشم های سیاه و منم که عاشق اینجور مردا. دوستام خیلی متعجب بودند که چنین پسری را دوست دارم. اما خوب داشتم دیگه...... 

................ 

اولین باری که بوسیدم هنوز رابطه مون شرعی نبود. با قایم موشک بازی و ترس تو پارک طالقانی لای درختها. هنوز یادمه.وقتی بغلم کرد. بیچاره مگه ولم می کرد. ازش کمی ترسیدم . بارونم هم نم نم می یومد منم دروغی گفتم ببین اشکم را دراوردی ازت بدم میاد. یه دفعه ای عرض خواهی کرد. روز اخر هم شاید عرض خواهی نکرد اما  همون حال روز اول را داشت.  شرمنده بود بخاطر جسارتش.

............... 

از حق نگذریم در این جور مواقع هرچند براش سخت اما خیلی خودش را کنترل می کرد. بچه بیچاره، خیلی با جنبه بود.  

.............. 

دیگه خسته شدم نمی دونم تا کی می خوام در اینجا از این قضیه بنویسم. ولی خوب دوستان ببخشید . شاید این نوشتن ها ماهها طول بکشه. چاره ای نیست. من در اینجا احساس لحظه ایم را می نویسم. قصدمم از اول هم این بوده.  بهمین جهت شاید پراکنده گویی،بی ربط گویی، ...زیاد باشه.  

اما همینه دیگه...........

یک لحظه شاد، یک لحظه غمگین، بهرحال باید نوشت تا یادگاری باشه برای روزها و ماهها و سالهای که امیدوارم شادی و خوشحالی با خود بیارن.

   (یادم نره که چه کشیدم، چی شدم، و چگونه تحمل کردم)