یک تجربه در دنیای مجازی

امروز حالم خیلی عالی بود. بعد از آپ کردن . رفتم به کارهام رسیدم و برگشتم . توی همین مستی و شادی یه وبلاگ بروز شده دیدم. 

؟  

از اونجا که قصدم ارتباط بیشتر با افراد در دنیای مجازی می باشه. بازش کردم و شروع کردم به خوندن.  

.......... 

مبهم بود و کمی سوال برانگیز. بی تفاوت به شکیاتم  و با فرض اینکه صادقانه نوشته شده و براساس حقایق. یه کامنت امیدوار کننده گذاشتم. و دعوتش کردم به حضور در این جا. 

.......... 

نتیجه این وبلاگ خوانی جدید؛ گرفته شدن حال خوشم ما و غصه طرف را خوردن بود.

.......... 

یکباره شادی پرکشید از دلم . دروغ نگم از خودم ناراحت شدم که با این حال و روزم چرا مطالب غمگین و تراژدی می خوانم که اصلا نمی دونم واقعیته یا نه. 

................... 

اما اصل قضیه الان اتفاق افتاد که برگشتم دیدم یه نظر دارم از ایشون. شوکه شدم.  

درحالیکه اصلا مطالب من را نخوانده بود یه قضاوت بی جا در مورد من و نوشته هام کرده بود با بی ادبی تمام. حالم که خوب نبود . بدتر هم شد . نه از این شخص؛ از خودم که چرا از تجربه دوست خوبم که گفته بود برای کسی که نمی شناسی و شک به نوشته هاش داری کامنت نذار یا حداقل دعوتش نکن به خونه مجازیت توجه نکرده بودم.  

....................... 

بهرحال رفتم که پاسخش را بدم دیدم تمام مطالب قبلی را پاک کرده و تنها یه مطلب رمزدار بدون نظر وجود داره . بی خیال شدم .  

........................ 

عجیبه صبح که وبلاگش را خوندم یه موج منفی شدیدی بهم داد که من حتی لینکشم نکردم و تنها یه کامنت گذاشتم. و بستمش.

....................... 

دارم به نوشته دوست خوبم "یک زن " در ارتباظ با این دنیای مجازی فکر می کنم. و همچنین شیما که همیشه به من لطف داره.  

یا حتی حرف های ناتمام که الان با همه ناراحتی دارم به موزیک وبلاگش گوش میدم که آرامش بگیرم. 

 یا نیمای عزیز و مهسا که طنز می نویسند برای شاد کردن دل وبلاگ خوانها و خودشن.

...................... 

چقدر انسان ها متفاوتند. حتی در این دنیای مجازی.  

واقعا انسان های خوب همه جا خوبند و انسان های بد......چی بگم. دوست ندارم با این تجربه ناخوش قضاوت کنم. 

...................... 

سرم درد می کنه . کاش شیما جون بود باهاش چت می کردم.   

......................